maandag 29 september 2014

Scheiding

Ik heb altijd een haat-liefde verhouding met mijn haar. De ene dag ben ik er zo blij mee, de andere dag zou ik het liefst een halve meter eraf willen laten knippen.

Zo'n 3 jaar geleden was mijn haar tot schouderlengte.  Er zat toen een heel mooi model in. 3 jaar later is dat model nergens meer te bekennen en is alles schots en scheef. Ook is mijn haar nu 60 cm lang (de langste haren dan, het zit nu in vage laagjes).

Binnenkort zal ik eens een tijdlijn maken met kapsels die ik heb gehad, dat is lachen!

Maargoed, mijn scheiding dus... Ik heb op de basisschool altijd lang haar gehad wat ik in een staart droeg. Toen had ik helemaal geen scheiding. In groep 7 liet ik het kort knippen met een middenscheiding. In de brugklas liet ik een pony knippen.
Ik was erg onzeker over mijn voorhoofd. Ik vond mijn voorhoofd veels te groot. Achteraf gezien was dat natuurlijk helemaal niet (net als mijn neus), maar in die tijd had ik dus altijd een pony en een zijscheiding.
Ik denk dat het in de bovenbouw van de havo was, dat ik mijn haar wat meer naar achteren ging dragen. Soms had ik een pony, maar zodra die te lang werd droeg ik hem naar achter. En dan knipte ik mijn pony weer korter, en een tijdje later weer naar achter, etc. Dat heb ik zo'n twee jaar volgehouden, sindsdien draag ik het vrijwel altijd naar achter.

Pas sinds een paar dagen (9 om precies te zijn) heb ik mijn haar weer in een middenscheiding. Het haar bovenop mijn hoofd viel altijd gewoon zoals het viel (lekker rommelig, boeiend). Maar nu heb ik ook mijn pony/lok doormidden verdeeld. De ene helft zit links, de andere helft rechts. En ondanks dat ik mijn haar al jaren nonstop naar achter draag is het toch wennen dat ik nu een scheiding zie lopen tot aan mijn voorhoofd.
Mijn haren los in een middenscheiding heb ik nog niet gedaan. Dat wordt mijn volgende stap..

Xxxjes, Marleen

1 opmerking: